Alt Tarafı Dünyanın Sonu

Xavier Dolan’ın Alt Tarafı Dünyanın Sonu (It’s Only The End of The World) bekleneni vadetmiyor. Özellikle benim için Mommy’den sonra vasat bir film. Dolan, izlemesi tek tek zevk verecek yetenekteki oyuncuları; Marion Cotillard, Vincent Cassel, Lea Seydoux, Nathalie Baye bir araya getirmiş, sadece yetenek değil perde önünde estetik yönleri ile de dikkat çeken oyuncuları seçmiş; ancak onlara uygun bir hikaye ortaya koyamamış.

Filmin hikayesi belirli; ancak anlatım biçiminde birçok eksiklik var. Louis (Gaspard Ulliel), yılllar sonra ailesini görmeye gelir; ancak neden geldiğini bir türlü söylemez. Söylememesini bir tarafa bırakalım her defasında konuyu açacakmış gibi olup gevelemesi pek de etkileyici bir anlatım yakalayamamış. Abisi ile konuşmasında lafı dolandırması, yengesi ile sürekli gelişi üzerine ayaküstü sohbetleri, kız kardeşi ile daha çok dinleyici konumunda oluşu Louis hakkında bir an önce gitse de aile rahat etse dedirtiyor.

Filmde Louis, aile üyelerinin her biri ile yaptığı tek tek konuşmalarda sanki oyuncuların karakterlerini ne kadar da iyi bir performans ile sergileyebileceklerini sınıyor. Abisinin sinir krizi ve öfkesini yenebilmek için kardeşini üzecek bir haberi sonunda vermesi, yengesinin arabuluculuğu, kız kardeşinin onu tanımaması fakat tanımak için hakkında birçok şey öğrenmeye çalıştığını anlattığı monoloğu, annesinin ise yıllarca çektiği acı; hepsi de mükemmel performanslar içeriyor. Bunun karşılığında ise tek gördüğümüz Louis’in güzel gözleri; ancak Dolan’ın dramasını kurtarmaya yetmiyor. Sonunda sıradan bir yolu tercih ederek annesinin öğüdünü uyguluyor o kadar. Belki de filmin başında dediği gibi “Alt tarafı dünyanın sonuna” gitmiştir. Çok da abartmaya gerek yoktur.